Robert “Bob” Pejsli (Robert Paisley OBE) (23 Januar 1919 – 14 Februar 1996)
Menadžer Fudbalskog kluba Liverpul 1974 – 1983
Bob Pejsli – jedan jedini
Robert “Bob” Pejsli je rođen 23. januara 1919. godine u malom selu Heton-le-Hol nadomak Sanderlenda na sjeveru Engleske. Svi u selu su živjeli od obližnjeg kopa uglja, a Bob je selo opisao kao „usko povezano društvo gdje je ugalj bio kralj a fudbal religija”. Porodica mu je spadala u radničku klasu, njegov otac Sem bio je rudar a majka Emili domaćica i imao je troje braće. Život u to vrijeme nije bio lak za porodice radničke klase i Bob se prisjeća: „…iako nikada nismo oskudijevali u osnovnim životnim potrepštinama, teško da je ostajalo nešto novca na kraju nedjelje za bilo što drugo”.
Bob Pejsli je pohađao osnovnu školu Eplton gdje je igrao za školski tim i pokazao se kao odličan fudbaler. Osvojili su 17 trofeja za samo 4 godine! Ali napušta školu sa svega 14 godina i odlazi da radi kao rudar zajedno s ocem u obližnjem kopu uglja, gdje se desio na kraju ispostaviće se sudbonosni trenutak…
Jednog običnog dana desila se nesreća u kopu prilikom koje je njegov otac povrijeđen i bio je nesposoban da radi narednih 5 godina a rudnik je zatvoren. Nakon nesreće pridružio se fudbalskom klubu Heton gdje je nastavio da privlači pažnju kao u osnovnoj školi. Dječački san mu je bio da zaigra za Sanderlend ali kada ga je njegov klub predložio njima, bio je odbijen jer je “suviše mali”. Nisu ni bili svjesni tada što su uradili.
Prešao je u amaterski klub Bišop Ouklend pred početak sezone 1937-38 gdje je igrao dvije sezone. Sredinom druge sezone u klubu, kontaktirao ga je tadašnji menadžer Liverpula Džordž Kej i pitao ga da pređe u Liverpul na kraju sezone. Bob je dao riječ da će to učiniti. Na kraju sezone Bob je održao svoju riječ i prešao u Liverpul uprkos tome što je njegov dječački klub iz snova Sanderlend pokazao interesovanje.
Prešao je u Liverpul za 25 funti a plata mu je bila 8 funti nedjeljno. Prošao je pripreme s novim klubom i odigrao par prijateljskih utakmica ali uslijed Drugog svjetskog rata morao je da sačeka na zvanični nastup za Liverpul skoro 7 godina. Nakon služenja vojnog roka, napokon je zvanično nastupio za Liverpul 5. januara 1946. godine.
Odmah u njegovoj prvoj sezoni Liverpul je osvojio titulu, prvi put nakon 24 godine. Ta titula će mu biti jedina u igračkoj karijeri s klubom.
Nakon igračke penzije 1954. godine zaposlio se u klubu kao samouki fizioterapeut. Kažu da je bio toliko vješt da je pogledom mogao odrediti koja je povreda igrača. Kasnije je postao trener rezervnog tima a potom i trener prvog tima. Kada je došao Bil Šenkli 1959. bilo mu je jasno da su suđeni za velika djela jer su se slagali izvanredno. Šenkli, i Pejsli kao njegov asistent, su u periodu 1959-1974 osvojili 3 titule tadašnje Prve Divizije, jednu titulu Druge Divizije, dva FA Kupa i jedan UEFA Kup. Mnogi su ih opisivali kao savršen spoj jer je Šenkli bio izuzetan motivator i iz igrača je izvlačio ono najbolje dok je Pejsli bio povučeni i tihi taktičar.
Nakon osvajanja FA Kupa 1974. godine, Šenkli je na sveopšte iznenađenje objavio da se povlači i odlazi u penziju a kao logična zamjena nametnuo se Bob Pejsli.
Iako isprva nije bio oduševljen tom odlukom, Bob Pejsli je bio i više nego uspješan kao menadžer Liverpula. Kolika je bila njegova glad za trofejima i koliko su te godine bile zlatne za Liverpul najbolje govori njegova kasnija izjava – „Izvinite ali ja sam bio ovdje i tokom loših vremena – jedne godine smo bili drugi!”
Iako gotovo totalna suprotnost od njegovog prethodnika, Pejsli je bio još uspješniji. Za razliku od Šenklija, Bob je bio tih i povučen, nije govorio pretjerano, zamjerali su mu da ne ostvaruje dovoljno dobru komunikaciju s igračima ali rezultati govore suprotno, uvijek je izvlačio najbolje iz njih. Često se dešavalo da ne može da zapamti imena igrača protivničke ekipe pa je umesto njihovih imena izgovarao nerazgovjetne riječi poput “Thingamajiggy” ili “Whajamacallit” što je njegovim igračima bilo jako smiješno te je zaradio nadimak “Dougie Doins”. Za vrijeme njegovog mandata doveo je neke od najvećih legendi koje su ikada igrale za Liverpul kao što su Keni Dagliš, Jan Raš, Grem Sunes, Alan Hansen…
Postao je poznat po tome što je bio dosta taktički svjestan menadžer i među prvima je počeo koristi izmjenu, ne zato što je igrač povrijeđen već da bi preokrenuo tok utakmice, te je tako Dejvid Ferklof izjavio kako mu je Pejsli rekao da bi ga rađe koristio kao izmjenu jer može da preokrene tok utakmice svojom brzinom nego da ga stavi u startnu postavu iako to zaslužuje.
Kao menadžer Liverpula u periodu 1974-1983 osvojio je 6 titula Prve Divizije, tri Liga Kupa, 6 FA Čeriti Šilda (danas je to Komjuniti Šild), 3 Kupa Šampiona (današnja Liga Šampiona), jedan UEFA Kup i jedan UEFA Super Kup. Jedini trofej koji mu je nedostajao kao menadžeru bio je FA Kup ali i tu je dogurao do finala 1978. godine. Za 9 godina koliko je bio menadžer Liverpula izabran je čak 6 puta za Menadžera godine od strane njegovih kolega!
Povukao se 1983. godine nakon 9 veoma uspješnih godina. Za nasljednika je postavljen Džo Fagan, njegov dotadašnji asistent.
Preminuo je 14. februara 1996. godine u 77. godini života od Alchajmerove bolesti.
Ostaće upamćen kao najuspešniji i najtrofejniji menadžer u istoriji Liverpula, takođe kao jedini menadžer koji je osvojio Kup Šampiona 3 puta sa jednim klubom i po čuvenoj izjavi:
„Ako si u šesnaestercu i ne znaš što ćeš sa loptom, strpaj je u mrežu pa ćemo kasnije da razgovaramo o opcijama.”
Bob Pejsli, zaista jedan jedini!
Tekst preuzet sa portala engleskifudbal.com
Skulptura Boba Pejslija postavljena je prije tačno dvije godine ispred Enfilda.
Prikazuje scenu iz 1968. godine, kada je Pejsli sa terena “iznio” budućeg kapitena Crvenih Emlina Hjuza nakon što se ovaj povrijedio.
Izvršni direktor Liverpula Piter Mur tom prilikom je rekao da je to “prikladna počast” čovjeku koji je odigrao “ogromnu ulogu u ogromnoj istoriji ovog kluba”.
Foto © LFC
Izvor naslovne fotografije: Getty Images