Piše: Etnoistorija Crne Gore, i drugo via Facebook
22. januar 1990. je bio posljednji istinski dan Jugoslavije.
Na 14. vanrednom i posljednjem kongresu SKJ, odbijeni su svi predlozi slovenačkog rukovodstva da se SFRJ reformiše u konfederaciju, ukine verbalni delikt i politički zatvorenici i uvede pluralizam u stranački život.
Srbija (i tada već kroz AB revoluciju podređena Crna Gora) je ne samo odbila sve navedeno već je i insistirala na konceptu “jedan čovjek jedan glas” tj unitarnoj SFRJ, što je samo po sebi bilo neprihvatljivo, a čime bi se i indirektno omogućilo da Slobodan Milošević, tada već isprofilisan kao nacionalistički vođa Srba, preuzme kontrolu nad SFRJ.
Slobodanovi već vjerni kerber mediji: TANJUG, Borba, Politika, Večernje Novosti, NIN i drugi, su kasnije nametnuli tezu o slovenačkom separatizmu, iako se de fakto radilo o pragmatičnosti i posljednjem pokušaju spasavanja Jugoslavije.
Takođe je podmetnuta teza o zavjeri zapada da se uništi SFRJ, koja je kasnije efikasno demantovana intervjuima Kira Gligorova, Kučana pa i Bulatovića u kojima se jasno vidi da je zapad do zadnjeg trena pokušao spasiti SFRJ bezuslovnim prijemom u EZ (sada EU) i ogromnim bespovratnim kreditima.
Razumjevši da je ovo kraj zemlje koju su tada još voljeli, na slici su uplakani delegati SK Slovenije koji izlaze iz sale ispraćeni urlicima i ciničnim aplauzom delegacija prevashodno Srbije i tada već kroz AB revoluciju okupirane Crne Gore.