Piše: Marko Begović
Politički akteri ne razumiju da je vlast u savremenim demokratijama uspostavljena na principima podjele vlasti, tj. razgraničenja nadležnosti, uz kada se radi o parlamentarnim demokratijama, izraženoj kontrolnoj funkciji, u ovom slučaju, Skupštine Crne Gore.
Vlada je decembra prošle godine dobila podršku zakonodavnog organa, a mandatar povjerenje za svoj sastav. Gospodin Krivokapić ima pravo da razriješi ministra Leposavića koji nije, u vrijednosnom smislu, dostojan pozicije u Vladi zemlje, koja je preuzela određene međunarodne obaveze uz jasan strateški pravac. I tu se završava sva priča.
Ovdje je problem posve drugačije prirode, ali se pokušava manirom odbijanja da se preuzme odgovornost, isti zakamuflirati kroz nekakvu političku krizu. Dakle, problem je što država nema odgovor na sistemske izazove manifestovane kroz dugopuzeće egzistencijalne problemle, kao i javno-zdravstvenu i finansijsko ekonomsku krizu.
Naprijed iznijeti izazovi su demistifikovali svu koruptivnost prethodnog, ali i ukazali na nesposobnost sadašnjeg režima. Zato i nema najavljene reforme javne uprave, tj. neophodne profesionalizacije, depolitizacije i operacionalizacije.
Podsjetio bih da oko 110 hiljada zaposlenih u realnom sektoru izdržava blizu 60.000 državnih službenika i namještenika u javnom sektoru, 130 hiljada penzionera, oko 50 hiljada nezaposlenih i 30 hiljada korisnika socijalne pomoći.
Partije nesmetano zapošljavaju „po dubini“ svoje članove, izbjegavajući političku odgovornost – što ukazuje ili da ne poznaju dovoljno politički sistem ili da misle da će građani kontinuitet partitokratije zaboraviti. Dakle, Crna Gora je društvo u kojemu su nenormalnost, nesposobnost i nemoralnost institucionalizovani, a politika ostaje jedina privredna djelatnost.
Saobrazno navedenom, Crnoj Gori je neophodna ozbiljna politička platforma, koja se neće baviti imaginarnim, već realnim izazovima koje žive naši građani.